Trądzik różowaty – postacie i charakterystyka
Trądzik różowaty – postacie i charakterystyka
Łacińska nazwa schorzenia to acne rosacea jest to choroba o przewlekłym charakterze. Jej charakterystyczną cechą jest powstawanie nie ustępującego rumienia w obrębie twarzy. Schorzenie pojawia się u osób dojrzałych, największą ilość zachorowań notuje się u dorosłych pomiędzy 30 a 60 rokiem życia. Dane statystyczne wskazują, że znacznie częściej chorują kobiety, jednak najcięższe postaci takie jak rinophyma czyli zmiany o charakterze przerostowym zlokalizowane na nosie pojawiają się zdecydowanie częściej u panów.
Postaci
Wyróżniamy kilka postaci trądziku różowatego, są to:
- Grudkowo- krostkowa,
- Rumieniowa połączona z teleangiektazjami (popękane drobne naczynka krwionośne, tworzące tzw. pajączki naczyniowe),
- Przerostowo – naciekowa,
- Zarniniakowa,
- Oczna.
Jak często diagnozuje się to schorzenie?
Trądzik różowaty to schorzenie, które wykrywane jest u około 10% populacji. Najczęściej są to osoby z I lub II fototypem skóry co oznacza jasną karnację, jasne włosy oraz oczy. Jeśli więc zauważymy u siebie objawy rumieniowo- krostkowo- grudkowe na skórze twarzy warto jak najszybciej udać się do lekarza dermatologa i rozpocząć odpowiednie leczenie.
Jak diagnozuje się schorzenie?
Lekarz dermatolog ustala diagnozę na podstawie oceny klinicznych objawów na skórze pacjenta, dodatkowo przeprowadza z nim szczegółowy wywiad, który pomaga ustalić m.in. w jakich okolicznościach zmiany na twarzy nasilają się i stają się bardziej czerwone.
Czy tę odmianę trądziku można całkowicie wyleczyć?
Trądzik różowaty jest schorzeniem w przypadku którego bardzo trudno mówić o całkowitym wyleczeniu. Wynika to z faktu iż zmiany jakie obserwujemy na naszej skórze mają podłoże naczynioruchowe, a co za tym idzie są warunkowane przez nasz organizm oraz przez czynniki genetyczne.
Schorzenie wymaga leczenia w dużym stopniu również z przyczyn kosmetycznych, gdyż silne zaczerwienienia na skórze oraz przerosty tkanek mogą stanowić dla wielu osób spory problem a nawet wywoływać problemy natury psychologicznej. Leczenie tego schorzenia ma na celu zniwelowanie już istniejących zmian dla lepszego samopoczucia pacjenta oraz zapobieganie powstawaniu nowych.
Czy istnieją działania profilaktyczne?
Uwarunkowanie genetyczne oraz osobnicze skłonności to powstawania tego typu zmian sprawiają, że niezwykle trudno całkowicie uniknąć ich powstania. Odpowiednie działania mogą jednak opóźnić ten proces lub znacznie osłabić schorzenie. Jeśli u naszych najbliższych występuje trądzik różowaty bądź jeśli widzimy u siebie tendencję do silnych rumieńców warto zadbać o :
- Unikanie jedzenia mocno pikantnych potraw,
- Unikanie jedzenia mocno gorących potraw,
- W miarę możliwości unikanie sytuacji stresowych,
- Odpowiednią pielęgnację wrażliwej skóry,
- Unikanie spożywania alkoholu,
- Unikanie silnego nasłonecznienia skóry (jeśli wychodzimy z pomieszczeń w godzinach gry promieniowanie jest najsilniejsze stosowanie kremów z najwyższą możliwą ochroną przeciwsłoneczną).
Przyczyny
- Uwarunkowanie genetyczne,
- Predyspozycje osobnicze,
- Stres emocjonalny,
- Silna ekspozycja na światło słoneczne,
- Użytkowanie sauny,
- Korzystanie z basenów z chlorowaną wodą,
- Przyjmowanie leków, które obniżają poziom kwasu nikotynowego oraz cholesterolu,
- Jedzenie potraw ciężkostrawnych,
- Picie alkoholu,
- Zaburzenia endokrynologiczne (zaburzenia miesiączek, tarczycy),
- Stosowanie wysokich dawek witamin B6 oraz B12,
- Preparaty glikokortykosteroidowe nanoszone miejscowo na skórę twarzy,
- Opryszczka wargowa.